به گزارش خبرنگار مهر، سی و دومین دوره نمایشگاه ملی صنایع دستی عصر روز سوم شهریور ماه شروع شد و تا روز نهم شهریور نیز در محل دائمی نمایشگاههای بین المللی تهران ادامه خواهد داشت. دوره قبلی نمایشگاه در اسفند ماه سال ۹۷ برگزار شده بود. در مراسم افتتاحیه از تعداد زیادی از نمایندگان مجلس دعوت شده بود تا به نمایشگاه بیایند اما بسیاری از آنها این دعوت را نپذیرفتند. در نهایت رئیس سازمان میراث فرهنگی چند ساعتی را در نمایشگاه ماند و با همراهانش به بازدید از غرفه ها رفت.
همچنین یک این اثر قلم‌زنی از آثار استاد بهرام الیاسی هنرمند استان اصفهان رونمایی شد. برای تولید این اثر که از جنس مس است و ۱۵۰ کیلوگرم وزن و ۲.۷۰ متر ارتفاع دارد،به مدت چهار سال روزانه هشت ساعت فعالیت صورت گرفته است. اثر قلم‌زنی گلدان غنچه انبیا به همبستگی انبیا و اتحاد ادیان اشاره دارد و مهم‌ترین پیام موضوعی این اثر هنری، صلح و همبستگی میان ادیان و پیام مشترک بین همه انبیای الهی است.
سی‌ودومین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی در سالن‌های ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲ و ۲۵A تا ۲۵E نمایشگاه بین‌المللی تهران در فضایی بالغ بر ۸هزار مترمربع و در قالب بیش از ۶۰۰ غرفه برگزار شده است. اختصاص فضای مشخص به روستاها و شهرهای ملی، و نیز اختصاص فضا به مساحت ۲۴۰ مترمربع به‌صورت رایگان به هنرمندان برخی از مناطق محروم، برپایی ۱۳ سیاه‌چادر عشایری، حضور گروه‌های موسیقی و هنری و اختصاص فضایی برای آموزش از مهم‌ترین ویژگی‌های این نمایشگاه است و برخی از شرکت های خصوصی و آستان قدس رضوی و بنیاد برکت،نیز اسپانسرهای این نمایشگاه به حساب می‌آیند.
بازدیدکنندگان در یک سالن با غرفه سازی هایی مواجه می شوند که اسپانسر آنها بنیاد برکت و بخش های خصوصی بوده اند که غرفه ها را تلاش کرده اند به شکل سنتی بسازند اما در سالنی دیگر با درهم ریختگی غرفه ها مواجه می شوند اتفاقی که هر سال در حال رخ دادن است. همچنین اگرچه تلاش شده بود تا در این نمایشگاه فضاهایی برای گفتگوی هنرمندان و صاحبان سرمایه به وجود بیاید اما عملا این اتفاق تنها برای چند غرفه رخ داده بود و مانند سالهای گذشته این نمایشگاه بیشتر جنبه فروش صنایع دستی را داشت تا معرفی و عرضه صنایع دستی فاخر.تعداد کمی از غرفه ها نیز در کنار عرضه صنایع دستی به معرفی و فروش محصولات مکانیکی و جانبی قابل استفاده در کارگاههای صنایع دستی می پرداختند و عده قلیلی از هنرمندان فعالیت هنری خود را به نمایشگاه آورده بودند تا به نوعی کارگاه زنده تشکیل داده باشند.
کته قابل تامل در این نمایشگاه این بود که هنرمندان صنایع دستی حتی در غرفه هایی که طراحی شده بود، نمی توانستند محصولات خود را به خوبی نمایش دهند بسیاری از این آثار در هم ریخته و بدون نظم چیده می شود. این عدم طراحی برای نمایش آثار در همه غرفه ها دیده می شد.